DahaİyiBirŞiirYazmakİçin

Bir haftadır masadan kalkmıyordum.
Bacaklarım, kollarım, yüzüm,
hatta ciğerlerim bile uyuşmuş.
Daha ne kadar çalışabilirsin?
Ama aklım bir kurt gibi
Pusuya yatmış bekliyordu

Sessiz olduğu zaman
Daha iyi yazıyordum.
Herhalde sesimi daha net duyduğum için
(Ve onu dinlerken, içindeki
diğer sesleri gönül rahatlığıyla
duymazdan geldiğim için;
SonraTelevizyonuKapattım)
Ve geceleri daha sessizdi.

Arada uyukluyordum.
Ve bazen, bir rüyada bile, metrodaydım
Karşımda oturan bir o kadar sıkılmış.
Kıpırmadan duruyor. Bir süre sonra
Rehin tutulduğunu düşünüyorum,
ama sağında ya da solunda kimse yok

Sonraki durakta peşinden iniyorum
Herkesin arasında gözümden kayboluyor
Köşede, saksıda kocamış bir ağaç
Yanında şişman biri, sürekli elli yaşında
Yerin bilmem kaç metre altında.

Metrodan çıkarken
Kaldırıma uzanmış, pinekleyen
köpeklerden biri konuşmaya başladı.
“Daha yazamadın mı?”
İnsan olduğumdan emin bir bakışla ona baktım
Ve otobüsü bekledim

Tepeden aşağı inerken güneş batıyordu
Ayaktaydım, sıkışıktı
Ama bir önceki okur, soğuk terler damlıyor
yüzünden, hala durakta bekliyor.
Şimdi usulca karanlık.

Bir adam camın yanında uyukluyor
Rüyasında bir yaprak gibi sararıp dökülüyordu
Dünya bir iğne deliğinden görünüyor
Bu şiiri yazmasam da olur.
Olur mu?

Enver Ali Akova