Ses

Sabahın soğuk sesleri, inatla yaygın
işçiler, yollar, yolcular, raylar
demirin çatışması kendiyle
boşluğun göğe doğru karma korosu
birbirine ulanmış yapılar içinde

bir günün güneşe aldırmadan
sonuna ve başına hükmeden
ışıklı uyarı zilleri çaldı
gürledi gürültü, gömüldü her şey
dibine kadar sesin
duymadı kimse kimseyi
gece geçer dendi, kapandı kapılar
toplu disiplin zirvesi topuzun asaleti
dağıldı saçlar uykudan önce
ve ancak düşünceler kendini yalnızken aşar
-özgürlük ölümün sol eli-

aç ruhumuzun ince örgüsü
iğreti bir bakışın biçimsizliyle çözüldü
dinleyin sokağı, içini döktü sessizce

ay gömüldü
ve gürültü
kopardı uykudan kabus gören çocuğu

Ufuk Yeşil