Son inancın kızgın söylemleri

insanoğlu, gafiller, aşinasınız zamana. ben değil
önünüzde hazır onlarca bedesten bende sonsuz buğu
pek sevilmeyen bir muhacirim, hevesli bana dışınız
mitolojimde eksik homeros, dilsiz ozanıysa bu ağrı
körpeyim başka’ya, duy duy duy sesini
dirisi kalmamış tonumdan geçen ilyada’nın
yürüdüm gayesiz, olmadan hazan güzellemeleri
elbette iyidir sosyalizm ve öncüleri yeni önderleri
fermanlar bedrettin’li destanlar -hüküm verildi!
bir tegazzül yazayım smith’e, bağışlayın pişman değilim
hey yazı bana uzak kılan, heyyyler heyi şatafat
büyük büyük evler yapay çiçekler kurumayan -tatsız-
hayatını izlemeye vakit bulamayan adamlar kadınlar
sizin misafiriniz değilim ben bir kürt dağıyım
bir fransıza tegazzül aynı zamanda hacı lokman -birlik ağıtıyım
benden geçen sel size vurmaz varsın vurmasın beni yaratır o
bir fırtına gibi savrulayım mevlana’yla nedim ve damlarla
kafanızı bozdukça bozayım
sen. arasından ayrıl onların, tozlu yaprakların şifasını getir
direngen bir gecekonduya girelim sonra orda büyüyelim
ayrıca yasak ihlalleri yapmaya gidebiliriz ama önce
dibimde gör artık sefilliğini sürmekte olan her şeyin
gör gör gör artık / bir daha doğsam yine yakardım gençliğimi
narlı bir yalnızım gidiyorum ölüm nerde -bu sefer bunu sormaya
(bir daha doğsam: ah ne büyük ceza)
 
Yiğit Kerim Arslan