dem
oturmuş
tütünümün en zifir noktasına da
bulmuş kendini..
çektikçe
ciğerlerimin bir nefes altında
bir sızı büyür,
soluğumda uzar sancısı..
tutup
bir şarkının en olmadık yerinde
bir şairi öperim…
kaleminden damlayan mürekkebin
en kan kızılı,
en sığınaksız, en acı dizesinden…
dudağımda sigara yanıkları..
parmaklarım
sayfa aralarında kalem telaşında,
çalakalem bir nehir akıntısı..
dinmek bilmez bir isyan..
bilrim,
tütün iklimidir bu,
bir sarıdan
diğer sarıya göç eden..
bıyıklarımda,
parmak uçlarımda demini bırakan..
solgun yüzlü ağaçlar
iklimidir bu,
yapraklarından koparak ayrılan…
bırakmak için
yaprağını dalında,
kendini gövdesiyle savuran..
doğurgan anaların yüreği
çocuğunu…
sıradağlar heybeti
eşkıyasını…
yitirmiş..
yunus emre suci
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder