şu pıhtılaşmış yağmurlardan
bize rahmet
sırça damlardan öfke bize.
bırakın metafiziksel olguların cüretini
şairleri küstüren dünya
ne takkelilere kalır
ne de çerilere.
üstesinden gelemiyorum
propagandist söylemlerin
çünkü ben artık
geceye karışmakla mükellefim.
üstelik
her nefesin arasına bir sağanak
her sağanağın arasına bir kuş sızıyorken
artık içgüdüseldir
küfür kıvamında şiirler savurmak!
oportünist kentlerin duvarlarına
yaşlı bürokratların
uçucu kahkahalarını çiziyorum
güdümlü morlukların
şehir efsanelerinin orta yerinde
hayalarını kaşıyan
ve durmadan esneyen fillerin
selamını getirdim
umurumda değil ekşiyen yüzleriniz!
Antik Çağ'dan kısır paradoksunuza
kusmaya geldim.
düş bahçelerimde öngörü nakavt,
belki de
dakikasında fırladığın bir alarmdan
daha fazlasıydı hayat!
düzenin ihtişamı
zihinleri ele geçiriyor
statüler arasına gizlenmiş fiiller yordamıyla.
gerçek,
aslında
sahteliğin bastırılmış hâlidir
her beden ölüme sirayet eder
ve bu insiyakidir.
kim bilir
dibimde kaç şehir birikti!
en battal puntolarla
bağırmak istiyorum şehrin ortasında :
banknotları kendinize ilah seçmişsiniz
delirmemek elde mi?
ey uzak kentlerin çılgın göğertisi
sesim terli şafakların kımıltısıdır
gözlerim
her sabah
atonal saniyelerde çarpan bir esintiydi.
gözaltlarıma nakşettiğim mühimmat
elbet diktalar devirebilir
ve bir kuş
üstümüze sağanaklar bırakabilir
eğirilmiş şubatların
yağız uzantısından.
ellerinde bıçaklarla
körebe oynuyorsa çocuklar
yalnızca öfke bize şu sırça damlardan!
ruhum,
benim ruhum kaç gecedir,
yoğun tereddüt altında.
Beşir Ertugrul
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder