kayadan bildikçe kendimi
ısınıp soğuyanlar
genleşip, tüm vasfımla parçalandım
içime su olup inenler
bütün boşluklarımı doldurdunuz
hacmimde büyüttünüz hacminizi
kayadan bildim kendimi
ve yuvasını kendi içine kuranları bildim
ben: kaya
büyük doğup ufalan bir yazgıyım
anlamam sandım
boşluğuma dolan kökün derdini
büyütüp bir kalınlığı dal olursa,
ağaç olursa diye hayıflandım
dediler,
kök yuvasını kayayı toprak etmekle bilir
dediler, işte müjde!
taş olmanın, kum olmanın alfabesini söktün
Mizgin Bulut
Çok beğendim.
YanıtlaSilSayıklama şeklindeki şiirlerdense bunun gibi, bir mesajı şiirde örüp okuyucuya en sonda sunan şiirleri tercih ediyorum hep.
YanıtlaSil