25 Kasım 2018 Pazar

Müjde

kayadan bildikçe kendimi
ısınıp soğuyanlar
genleşip, tüm vasfımla parçalandım

içime su olup inenler
bütün boşluklarımı doldurdunuz
hacmimde büyüttünüz hacminizi

kayadan bildim  kendimi
ve yuvasını kendi içine kuranları bildim

ben: kaya
büyük doğup ufalan bir yazgıyım
anlamam sandım
boşluğuma dolan kökün derdini
büyütüp bir kalınlığı dal olursa,
ağaç olursa diye hayıflandım
dediler,
kök yuvasını kayayı toprak etmekle bilir
dediler, işte müjde!
taş olmanın, kum olmanın alfabesini söktün

Mizgin Bulut

2 yorum:

  1. Sayıklama şeklindeki şiirlerdense bunun gibi, bir mesajı şiirde örüp okuyucuya en sonda sunan şiirleri tercih ediyorum hep.

    YanıtlaSil

Her Şeye Yeniden Başlamak Mümkün Mü?

arzın merkezinden başlayarak senin merkezinden, ilk öptüğümden nefes suyundan ağaçların ayaklandığı yerden konuşurken uzayan boşluklarda...