Beni lunaparka götürsün diye dünya
Tank sesleri ve acıdan ağlayan
Çocukların seslerine çarptım sonra
Üç ay komada kaldım içimin verandasında
Ceketinin iç cebine saklandım zamanın
Günebakanlar refakat etti ruhumu
Kaybetmemem için. Kıyamam, ne de güzel
Soluyordu kuşları gökyüzü derinden
Kaç tane sigara yaktım bir türlü suyun
Temizleyemediği elleri görünce cam kutuda
Yeşil bir kir ki bu doğa anaya hakaret
Mecburdum dilimi üzmeye, gözlerimi
İt gibi çalıştırmaya, sonuçta insandık öyle ya!
Bombalar yutkunan hangi coğrafya var uzayda?
(Ve sayısız müteveffa, sayısız amenna
Müstahaklar, sopası olmayan Allahlı onaylamalar
Cürümler kadar dağlamalar… Ya dogmalar?)
İşte tüm seslerin ellerinden tuttum
Beni lunaparka götürsün diye dünya
Kadeh seslerine ve paradan semiren
Karunların göbeklerine çarptım sonra
Kaç yıl kaldım bilemedim ölüm ve yaşam arasında
Emre Gürkan Kanmaz
Ziyadesiyle beğendim. Yerinde bir eleştiri olmuş dünyanın küf kokusuna.
YanıtlaSil