Kale Burçlarından Sarkanların Hikâyesi

“Bir yerlerde aslanlar dolaşıyor daha, bilmeden, aslan oldukları süre, güçsüzlük nedir.”

                                                                                               Rainer Maria Rilke – Duino Ağıtları

1.

Cemiyete gövde gösterisi tarzında beyaz bir gömlek dikiyorlar

“Ya aslan!” diyor daha ilk cümlesinde kaburgasını kaybeden bir ermiş;

“Ya aslan! Üvey cinayetlerin babası olmana çok az kaldı,

biraz dayan…”

Biraz kızıl bayraklar için kana bulanmış teşebbüsler var hayatında

Biraz kalınlaşan façalarına imza diye bakanların korkaklığı

Ah nasıl olurdu bıçakladığınla bıçaklandığını uç uca ekleyebilsen

Ne harika bir yarayla karşılardınız o muhteşem günü!

Ne intiharları sert alkollere gömerdi bu nadir demokrasi!

Şüpheye sebep olan narin ihanetlerini boşver şimdi

Tetik tutan parmağına şahit olsun yeter ki cüceleri kavuran o duman

Biliyorsun, sen de ağlayacaktın o kadını görünce

Eline sürdüğü kınaları bir bebek emzirir gibi durmadan okşayan.

2.

Kılıcını bilemen için sana taş getirdim

Ya aslan

Kılıcını bilemen için sana taş getirdim.

Öteye fırlatılmış bir entariyi incelikle kesmeyi

Eflatun seccadelere nakış diye mercekler dikmeyi

Kaybetmeye aşina fıtratın tatmin olsun diye

Nar’ı öp. Nar’ın saçlarını ör. Nar’ın memelerine yat. Nar’ı ak topuklarından yarat ki

Yer, sana kurban olsun ya aslan,

Yer sana kurban olsun ki,

Çakıl ve kanınla süsle bütün terk edenleri

3.

Şahit olurlar mıydı üç yerinden kırılmış bir kemiğe,

Kavga çıksın da ağabeylerimize ötelim dedikleri hadiselere bir de.

Teşekkürler  

Çiftli kağıtların becerisine herkes hayran olurdu o vakitler.

Üzümler usulca düşecekleri toprağa doğru yaklaşır

Dokunulmaz, ağlanır, çünkü bunun bir manası vardır.

Üst üste üç kere öpmeye kıyamadığın et,

Her seferinde ihanet

Her seferinde yanmasın diye endamını kullanır,

Bu aslında ayıptır.

Bazen eşkalleri mağrur adamların hisli nefesleri

Bazense itinayla iliklenmiş düğmeleriyle zaman biraderimiz

“ıhhh yapın zarbo geliyor” der, ve kapanırdı hadisemiz.

4.

Dediler,

“Piyasada mitralyöz kalmadı ya aslan,

Affetmek için pamuk, tiner ve yumurta poşeti kullanacağız…

İş ki, dumanı pırıl pırıl gözlerinle takip ettin,

Yaka paça bir aşkı terbiyesiz cümlelerinle faş ettin.

Halbuki gideydin,

Radikal bakışlarınla Antep yöresini bu kadar hırpalamayabilirdin.

Nar, kırık bir meyve dahi olsa ihtiyacından fazlasını yeme aslan.”

5.

Şehre yukarıdan bakıyorum.

Tecrübesi kederlerine tercüman şaşkın gerillalar diziliyor önüme

“Şüphe nedir?” diye soruyor bir kaçı.

 Durup cevap veriyorum.

 “Ya aslan,” diyorum, “çatılardaki bunca hüzün niye?”

Onur Güzeldiyar