Beni Düşmenin Balkonlarında Bırakma

Sakallarımın çekinik ellerinden tut
Mahrum kalmanın ağzını kapat
Beni öp, yüzümü dağla
Karanlığımın sanrılarını örtün
Yürü, koynunda soğumadan gecenin teri
Kıvrılmanın ne olduğunu anla
Kısalmanın, uzamanın ağrısını
Avurtlarımı çökerten öfkeyi
Gözlerimin keskin solgusunu
Tırnaklarımı söken acıyı avut
beni kucakla beni sımsıkı
beni mezar taşlarımla yalnız bırakma
Kaybetmenin bütün kıyılarını dolaştım
Düğmelerini söktüm kanayan ceketimin
Aklım almıyor içtiği bunaltıyı
Kollarım es geçemiyor boşluğunu
Terazi tartamıyor neden acıyı
beni kucakla beni sımsıkı
beni düşmenin balkonlarında bırakma
Gürzünü kusan ölümün pençeleri
Zamanı çekiyorken iliklerimden
Ölmenin bir hazzı olmadığını
Etimin bu vücuttan sarkmadığını
Aklımın çığırtkan sirayetini kurtar acıdan
beni kucakla beni sımsıkı
beni aklımın cehenneminde bırakma

Vedat Yıldız