Sırı Dökülmüş Bir Diyalog

Ne demiştim? demiş miydim?
yarılan ağacın sesi yer değiştirdi ormanla.
 Mihyar! bana bak
 gözlerime, bu dolunay benim
 avcumun içinde bir şey yazmaz
 sen geçmişten alırsın hakkını
 ben buyruğuyum geçmişin
 gül değse yüzüne
 seni güzelleştirir kaybın
 beni eksiltir
The leaves asleep under the wind
are the wounds’ ship *
ve o gemi sana da uğramıştır
ama sessizlik başka düşer payımıza
günah sende başka
bende başka
 Mihyar! dostum,
 sen diyordun
 yara bir geçittir

 suskunluğun kirpikleri birbirine değse
 ölüm olur
 sanki biz o ölümden doğduk
 çatallaştı yolumuz
 alnımıza değince çiçeği
 oldu nâr
Şimdi o tekneyle ben açılırım
yalnız kendi kıyısına vuran bir denize
ellerim suyun kalbinde
ayaklarım ürkekçe
ama dilim sağlam
dilim kendi dağında
ellerim suyun kalbinde
ellerim toprakta

Mihyar, mask yourself with burned wood **
 if that’s what you want
 time shall show no one what is good
        but it will reveal
             what is
 and have no fear for its deed
 for it is you who desires
  to tear this garden by its leaves.

Hüseyin Serhat Arıkan

*  Adonis, The Wound. Çeviren, Khaled Mattawa

** Adonis, A Vision. Çeviren, Khaled Mattawa.