Saatleri geçen gecelerde
yıldızların ya ortağı
ya da Spartaküs’üyüm
anlatırken nişancıyı
geyikler üzerinde tamamlamak hayatı
bir ihtimal ve imtihan
yazdım bir yere
nitelediğim sancı grevidir gökyüzünün.
işçilere lokavt denmez
kış en çok
yaz en az onların.
Açıklarım yalınayak çorbalarla
ölümün çizgi dragonlarını
ne yazık ki tabancalar kırılmaz
nihayet bir şehir güncesini çiçekler
temkini olduğum devletin suyuna giderim
sırtlan savunması gibi durduğum dünyada
ve yırtılmakta olan her kağıt içinde elbet onurludur aç kalmak.
Ben bir boşluğa sürekli mecburum
zayıfım üstelik
öksürsem kan doluşacak ağzıma.
Adem Üren
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder